Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego

Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, czyli tonometria, to jedno z podstawowych badań okulistycznych. Prawidłowo ciśnienie wewnątrz gałki ocznej powinno mieścić się w granicach 10-21 mmHg. Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe to najważniejszy czynnik ryzyka jaskry ? choroby prowadzącej do zniszczenia nerwu wzrokowego. Jaskra to jedna z najczęstszych przyczyn ślepoty. Dlatego po ukończeniu 40 lat każda osoba zgłaszająca się do okulisty powinna mieć wykonaną tonometrię. Obecnie stosowane są 3 sposoby pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego.

Krzywa dobowa

Wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego nie jest stała – zmienia się w ciągu dnia. Owe zmiany dobowe poziomu ciśnienia wewnątrzgałkowego wahają się zwykle w granicach 3-5 mmHg, przy czym u pacjentów z patologią jaskrową nerwu wzrokowego obserwuje się często większe wahania ? stąd istotność wykonywania wielu pomiarów tonometrycznych w ciągu dnia (tzw. krzywej dobowej ciśnienia wewnątrzgałkowego).

Metody pomiaru ciśnienia

Istnieją dwie główne metody pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego: metoda impresyjna oraz dokładniejsza – aplanacyjna.
Badanie metodą tonometrii aplanacyjnej wg Goldmanna poprzedza znieczulenie rogówki oraz zabarwienie fluoresceiną powlekającego ją filmu łzowego. Badanie to wykonuje się przy pomocy lampy szczelinowej z włączonym niebieskim filtrem. Aby oznaczyć poziom ciśnienia wewnątrzgałkowego do powierzchni oka przykłada się końcówkę tonometru, a następnie na specjalnej skali odczytuje się wartość ciśnienia.
Rodzajem tonometrii aplanacyjnej jest tonometria bezkontaktowa typu air puff, w której to do pomiaru ciśnienia wykorzystywany jest podmuch powietrza. Badanie to, choć nieco mniej dokładne niż tonometria aplanacyjne wg. Goldmanna to jednak nie wymaga znieczulenia oka oraz jest badaniem szybkim ? w związku z czym stosowane jest głównie w badaniach przesiewowych.